Onze huwelijken staan bol van de bewuste en onbewuste tradities. Maar waar staan deze eigenlijk voor? En waar komen ze vandaan? Ik heb alle Nederlandse huwelijkstradities voor je uitgezocht!

Het aanzoek

Volgens de traditie gaat de man, voordat hij op zijn knieën gaat eerst op bezoek bij de vader van de bruid. Hij moet toestemming vragen om zijn dochter te huwen en daarbij vertellen waarom hij zoveel van haar houd, dat hij goed voor haar gaat zorgen, enzovoorts. Dit doe je uit respect voor je schoonvader, hij heeft jarenlang zijn dochter beschermt en verzorgt, en jij wilt deze taak nu graag van hem overnemen. In vroeger tijden diende dit moment ook zodat de schoonvader kon nagaan of de man een goede partij is voor zijn dochter, en werden de huwelijkse voorwaarden besproken.

Pas nadat de vader van de bruid zijn toestemming heeft gegeven voor het huwelijk kan de man de vrouw ten huwelijk gaan vragen. Dit doet hij traditiegetrouw door met een verlovingsring op zijn knieën te gaan. Vroeger was het dan niet de bedoeling dat de vrouw gelijk met ‘ja’ antwoordde als zij werd gevraagd. Ze moest goed nadenken over de vraag en ook eerst enkele dagen familieberaad houden. Pas daarna kwam zij met het antwoord. tegenwoordig is het volledig geaccepteerd als de vrouw gelijk antwoord, en moet de man zich juist even achter zijn oren krabben als zij erover na moet denken.

Vroeger mocht de man alleen de vrouw ten huwelijk vragen, en niet andersom. Daarop was er slechts 1 uitzondering, namelijk 29 februari, schrikkeldag. Tegenwoordig zijn er natuurlijk allemaal independent ladies die zich hier helemaal niks meer van aantrekken.

Verloven

Tot de jaren 70 was een verloving heel normaal. De verloving is het wederzijds geven van een trouwbelofte. De tijd tot het huwelijk werd gebruikt om te sparen om het huwelijk te bekostigen en tevens werd de verlovingsperiode gebruikt om publiekelijk aan te geven dat men gaat trouwen. Het prikken van een trouwdatum is daarbij nog niet nodig. Traditioneel werd het verlovingsfeest gevierd bij de ouders van de aankomende bruid thuis. De aankomende bruidegom geeft de aankomende bruid een cadeau als toon van zijn liefde.

De traditie van de verlovingsring stamt uit 1477. In dit jaar vroeg aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk zijn grote liefde ten huwelijk met een ring met daarin een diamant. In navolging van dit beroemde liefdespaar gingen steeds meer mannen hun vrouw ten huwelijk vragen met een verlovingsring. In deze tijd was de verlovingsring veel prachtiger, grootser en duurder dan de trouwring. De trouwring was toen een gladde dunne ring, die bij het huwelijk voor de verlovingsring werd geschoven.

De trouwkaart

In diezelfde periode, toen er nog geen trouwkaarten bestonden, stuurde men aanzeggers de straat op om hun huwelijk aan te kondigen en gasten uit te nodigen. In sommige gevallen deden de bruidsparen dit ook zelf. Na de komst van trouwkaarten werd dit een heel stuk makkelijker. Met de trouwkaart kun je iedereen snel en eenvoudig uitnodigen. Volgens de traditie vermeld je hierop de namen van het bruidspaar en een beknopte beschrijving van de activiteiten van die dag. Als je een thema hebt op de bruiloft, is de kaart over het algemeen in de stijl van het thema, als mooi voorproefje. Vroeger was dit de taak van de ouders van het bruidspaar, maar tegenwoordig doen de bruidsparen dit gewoon zelf.

Vrijgezellenfeest

Volgens de traditie van de vrijgezellenfeesten wordt de bruidegom op de avond voor de bruiloft ontvoerd door zijn vrienden, en de bruid door haar vriendinnen. Op de daaropvolgende onvergetelijke avond mogen zij nog één keer volledig uit de band springen, voordat ze zich voor altijd aan elkaar binden. Ook vandaag de dag vieren de vrijgezellenfeesten hoogtij. De avond voor de bruiloft blijkt echter niet zo praktisch, aangezien je op de bruiloft toch graag uitgerust bent. tegenwoordig vinden de vrijgezellenfeesten ergens in de laatste maanden tot de bruiloft plaats.

De outfit van de bruid

Tegenwoordig zijn vrijwel alle kleuren mogelijk als bruidsjurk, maar als je voor een traditionele bruidsjurk wilt gaan is je kleur wit. Dit staat van oudsher voor maagdelijkheid en puurheid. Deze kleur stamt nog uit de Romeinse tijd, waar wit werd gebruikt voor feesten en vieringen.

Ook de bruidssluier hoort bij de oeroude tradities. Hij staat voor de ondergeschiktheid van de vrouw aan de man, wat allicht de reden is dat we hem steeds minder zien.

De kousenband was in eerste instantie bedoeld om de kousen op te houden, maar al snel kreeg hij een heel andere traditie. Aan het einde van de feestavond deed de man de kousenband bij de vrouw af (het liefst met zijn tanden), waarmee zij afstand deed van haar maagdelijkheid. Tegenwoordig heeft de kousenband vaak een blauw detail, dit verwijst naar de traditie ‘something old, something new, something borrowed, something blue’.

Een best pijnlijke traditie is een muntje in de schoen van de bruid verstoppen. Als de bruid de hele dag met een muntje in haar schoen rondloopt, dan zal het bruidspaar nooit financiële problemen krijgen. Je hebt alleen daarna waarschijnlijk wel een blaar in de vorm van een muntje.

Something old, something new, something borrowed, something blue

Dit gezegde vind zijn oorsprong hoogstwaarschijnlijk in Engeland. Het staat voor het volgende; Something old staat voor continuïteit. Het is de bedoeling dat je iets krijgt van een vrouw die al lang gelukkig is in haar huwelijk, bijvoorbeeld je moeder of je oma. Veel voorkomende cadeautjes zijn sieraden, zoals een ring of een armband. Something new staat symbool voor de toekomst. Dit is ook geen moeilijk onderdeel van je outfit, denk hierbij bijvoorbeeld aan een nieuw gekochte bruidsjurk of nieuwe bruidsschoenen. Something borrowed moet een toekomst vol weelde brengen. Als je iets mag lenen van een familielid of vriendin dan betekent dit dat je kan rekenen op hun steun, en dat zij hun geluk op jou overbrengen. De kleur blauw (bijvoorbeeld dus in je kousenband) staat voor bescheidenheid en trouw.

De outfit van de bruidegom

Niet alleen de outfit van de bruid staat bol van de tradities, ook de outfit van de bruidegom kent er meerdere. Als je als man de tradities (en etiquette) wilt volgen dan draag je overdag een jacquet. Dit is een lange zwarte jas met rond weggesneden voorpanden. Hieronder draag je een grijs vest, een streeppantalon zonder omslag, een wit overhemd met blinde knoopsluiting, dubbele manchetknopen, een grijze, zwarte of witte stropdas, zwarte schoenen, een witte pochet en een grijze of zwarte trouwhoed. Na 18.00 kleed je, je om naar een smoking of rokkostuum. In deze outfit is iets meer variatie mogelijk in de kleuren en dergelijke, maar 1 regel mag niet vergeten worden. Bij een smoking mag geen corsage gedragen worden. Als de bruidegom overdag een jacquet draagt, wordt dit ook van de belangrijkste mannelijke gasten verwacht. Namelijk de vaders van de bruid en de bruidegom, de broers van de bruid en bruidegom, de getuigen en de ceremoniemeester.

Waarom de bruidegom de outfit van de bruid niet mag zien

In veel landen is er het gebruik dat het bruidspaar elkaar pas mag zien, vlak voor de huwelijksceremonie. Het bekende moment uit films waarbij alle gasten klaarzetten, de bruidegom bij het altaar staat en de bruid binnenkomt met haar vader. Elkaar eerder zien zou voor ongeluk zorgen. In Nederland komt deze traditie minder vaak voor, maar wij hebben er wel een andere voor in de plaats. Ook bij ons is het niet de bedoeling dat de bruidegom de jurk voor de bruiloft ziet, en elkaar samen klaarmaken is ook not done. Bij ons is het de traditie dat de bruidegom de bruid komt ophalen uit haar ouderlijk huis, waar zij elkaar voor het eerst zien.

De bloemen

Volgens de gebruiken betaald de bruidegom het bruidsboeket en overhandigd hij dit aan de bruid bij hun eerste ontmoeting (de bruid weet dus niet hoe het bruidsboeket eruit ziet). Zij draagt dit voordat ze officieel getrouwd zijn in de rechterhand, en nadat ze in de echt zijn verbonden in de linkerhand. Wij kennen het bruidsboeket als een bos mooie samengebonden bloemen. In vroeger tijden bestond het bruidsboeket echter uit knoflook en kruiden met een sterke geur, dit om de kwade geesten af te schrikken. De Britse koningin Victoria was de eerste die dit veranderde in een boeket met bloemen, met als toevoeging een takje dille dat stond voor lust. In navolging van Victoria ging je steeds met bloem- boeketten zien bij de bruiden. In de beginperiode bestonden deze boeketten voornamelijk uit Rozen, maar later werd er steeds meer gevarieerd met soorten bloemen, en kregen verschillende bloemen ook allerlei betekenissen.

Het is de gewoonte dat de gasten die de hele dag op een bruiloft aanwezig zijn, een corsage dragen. Deze is afgestemd op het bruidsboeket van de vrouw. De corsages worden gedragen aan de linkerkant, op het hart. Bij de dames wordt de corsage met het steeltje schuin omhoog gedragen, en bij de heren met het steeltje naar beneden. De bruidegom draagt de corsage in zijn linkerknoopsgat, ook met de bloem omhoog. De corsages maken in 1 oogopslag duidelijk wie er allemaal bij het bruidspaar horen.

Bruidskinderen

In vroeger tijden waren bruidsmeisjes absoluut noodzakelijk. Zij droegen kleding die leek op die van de bruid, om zo het boze oog van haar af te leiden, niks mocht het huwelijksgeluk in de weg staan. Tegenwoordig zijn de bruidsmeisjes er vooral voor het dragen van de sleep en het strooien van bloemblaadjes. In Nederland zie je over het algemeen 1 of 2 bruidsmeisjes, meer mag ook, alleen niet meer dan 8. Dit brengt ongeluk. Je hebt 2 soorten bruidsmeisjes, de kinderen en de volwassen dames. Over het algemeen zijn in Nederland de bruidsmeisjes kinderen. In veel andere landen zijn dit volwassen dames die naast de eerdergenoemde taken ook zorgen dat het kapsel en de make up goed blijven zitten, zo nu en dan het bruidsboeket overnemen enzovoorts. Meestal zijn dit ongetrouwde familieleden of vriendinnen van het bruidspaar. Zij dragen over het algemeen (in tegenstelling tot de kinderen) geen outfit die op die van de bruid lijkt, maar wel gezamenlijk dezelfde outfit.

Ook de bruidsjonkers hebben hele belangrijke taken, zij moeten ervoor zorgen dat de bruidegom op tijd komt, en de ringen niet vergeet. Net zoals de bruidsmeisjes dezelfde outfit dragen als de bruid, dragen zij dezelfde outfit als de bruidegom. Ook kunnen er in het geval van de bruidsjonkers zowel kinderen, als volwassen heren deze taken op zich nemen. In het geval van de volwassen heren wordt van hen ook nog het volgende verwacht; ze moeten een speech geven, een act doen waarbij ze (al dan niet alleen) zingen, dansen of acteren, de aankomende gasten begeleiden naar hun zitplek.

Het ophalen van de bruid

In vroeger tijden woonde de bruid vrijwel altijd nog bij haar ouders in huis en het moment dat zij in het huwelijksbootje stapte, was het moment dat zij officieel uit huis ging. De bruidegom komt aangereden met het bruidsboeket en vervolgens doet de bruid of de vader van de bruid open, en volgt de eerste ontmoeting. Soms kiest het bruidspaar ervoor om dit intiem te doen, waarbij ze alleen zijn en soms is de familie van beide kanten erbij.

Na het ophalen is er natuurlijk het vertrek. En eigenlijk zien we dit bij Nederlandse huwelijken niet vaak meer, terwijl het wel een hele leuke traditie is; de bruidsstoet. De meerijdende gasten verzamelen zich bij het huis van de bruid, en er is zelfs een officiële volgorde. In de eerste auto zitten het bruidspaar (de bruid zit links van de bruidegom) en de bruidskinderen. In de tweede auto de ouders van het bruidspaar. In de derde auto de getuigen met hun partners. In de vierde auto de broers, zussen en grootouders. De gasten stappen als eerste in, en als laatste het bruidspaar. Deze auto rijdt vervolgens naar voren om de stoet voor te gaan. Op het gemeentehuis stappen de gasten als eerste uit, en het bruidspaar als laatste.

De uitzet

Dit is een vrijwel uitgestorven huwelijkstraditie. Begin 19de eeuw was het heel normaal dat de ongetrouwde dames een uitzet bij elkaar spaarde en naaide bestaande uit allerlei soorten linnengoed. Lakens, kussenslopen, tafellakens, vitrages enzovoorts. zij begonnen hier al mee jaren voordat er ook maar een huwelijkspartner in zicht was, als deze op de deur klopte moest alles immers gereed zijn. In dit linnengoed zat uren aan borduurwerk, en als er ook nog personeel zou worden aangenomen, moest ook voor hen alles gereed zijn. Van grover linnen natuurlijk, dat dan weer wel.

De ceremoniemeester

Om als bruidspaar optimaal te kunnen genieten van jullie grote dag is het verstandig om 1 of 2 ceremoniemeesters aan te wijzen die alles in goede banen kunnen leiden. Denk hierbij aan dat alle gasten van een corsage voorzien worden, iedereen op de juiste plek zit tijdens de huwelijksceremonie, dat de gasten een mooie haag vormen als jullie het stadhuis uitkomen, dat de huwelijkscadeaus goed bewaard worden enzovoorts. Het is ook mogelijk om de ceremoniemeesters te laten helpen bij de voorbereidingen van het huwelijk.

De rode loper

Weer iets om de boze geesten te verjagen. Deze kunnen wel door houten vloeren heen komen, maar niet door rode lopers, een must have dus. Daarnaast staat de kleur rood ook voor het gevoel van eer.

Het weggeven van de bruid

Vroeger werden de dochters van de familie gezien als ‘bezit’. De vaders droegen zorg voor hen, en moesten ervoor zorgen dat hen niet overkwam. Op het moment dat de dochter in het huwelijksbootje stapt, geeft de vader deze verantwoordelijkheid over aan de bruidegom. Dit word traditioneel gedaan door haar weg te geven aan het altaar, waarbij hij de hand van zijn dochter aan haar aanstaande man overhandigd.

Als de vader en de bruid binnenkomen (of de bruid en bruidegom als er niet word weggegeven), is het de gewoonte dat alle gasten opstaan en klappen. Dit is om het grootst mogelijke respect te tonen voor de binnenkomende personen.

Wie aan welke kant zit tijdens de huwelijksceremonie

Voordat jullie echt getrouwd zijn, hoort de bruid rechts te zitten van de bruidegom. Na het huwelijk wisselen jullie van plaats en zit de bruid links van haar bruidegom. De familie van de bruid zit aan het begin (dus voordat jullie officieel getrouwd zijn) achter de bruid, en de familie van de bruidegom achter de bruidegom. Nadat jullie getrouwd zijn, komen jullie dus ook in elkaars familie terecht.

Niet aanwezige personen eren

Dit zie je regelmatig in Nederland, op verschillende manieren. Helaas zijn er wel eens mensen die door het bruidspaar gemist moeten worden, door hun overlijden. Om hen toch een speciaal plekje te geven staat er een foto van hen op het altaar, word er voor hen een kaars aangestoken of word er voor hen bewust een stoel leeggelaten.

Het ja- woord

Bij het ja- woord staat het bruidspaar op en geeft elkaar de rechterhand. De bruid staat rechts en de bruidegom staat links. De trouwambtenaar stelt de vraag of jullie met elkaar willen trouwen waarop je een positief antwoord moet geven. Dit hoeft dus niet eens perse ‘ja’ te zijn, ‘heel graag’ mag bijvoorbeeld ook.

Na het ja- woord komt natuurlijk de kus. Dit is een overblijfsel van een oud Christelijk huwelijksrecht. Nadat een huwelijk voltrokken is, dient deze ook seksueel geconsumeerd te worden. Waar men dit vroeger direct deed door samen naar de slaapkamer te gaan, pakt men dit tegenwoordig toch iets genuanceerder aan door middel van een kus.

De trouwringen

De trouwringen worden bijna altijd gedragen op een ringkussen. Deze traditie gaat helemaal terug naar de Romeinse tijd. Destijds droegen mensen kostbaarheden als zilver, goud en diamanten op een kussen als teken van rijkdom. Het was zeer waardevol, en diende daarom met het grootste respect behandeld te worden.

De ronde vorm van de trouwring staat voor oneindige liefde, en ringen worden al eeuwenlang uitgewisseld door stelletjes die in het huwelijksbootje stappen. Echter kreeg vroeger alleen de vrouw een ring, als teken van bezit en eigendom. Inmiddels krijgen al tijden man en vrouw een ring als teken van eenheid en gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. De trouwring is een teken die de verbintenis en trouw tussen een stel bezegeld. Katholieken dragen de ring aan de linkerhand, en de protestanten aan de rechterhand.

 

Getuigen

Nadat jullie getrouwd zijn, ondertekenen jullie de akte. Dit moet je meestal 2 maal doen, 1 keer voor in het gemeentelijk archief, en 1 keer voor in het landelijk archief. Van oudsher heb je getuigen (in totaal maximaal 4), zodat zij kunnen ‘getuigen’ dat jullie echt getrouwd zijn, als de trouwaktes door bijvoorbeeld een brand vernietigd worden. Tegenwoordig eigenlijk overbodig dus, aangezien alles nu ook digitaal wordt vastgelegd.

Rijst gooien

Deze traditie komt oorspronkelijk uit het verre Oosten, maar is inmiddels ook al heel lang in onze wereld bekent. De rijst staat voor vruchtbaarheid en mag officieel niet op het bruidspaar gegooid worden omdat dit voor ongeluk zorgt. Eigenlijk moet de rijst als een soort zaaiende beweging voor het bruidspaar worden gegooid, maar dit doet helaas vrijwel niemand. In de loop der tijden gooit men ook steeds meer met snoepjes, bloemblaadjes en confetti, waar dezelfde gedachte achter schuilgaat.

Duiven loslaten

Duiven symboliseren liefde, vrede en verbondenheid, het perfecte symbool dus voor op een trouwdag. De kleur wit (daarom worden dus altijd witte duiven losgelaten) staat voor puurheid. Als je allebei een duif vanuit de handen loslaat, vliegen die dezelfde richting uit, trouw aan elkaar. Tegenwoordig zie je ook steeds meer dat meerdere duiven tegelijkertijd losgelaten worden uit een mand, dit is erg mooi om te doen samen met jullie kinderen als jullie die hebben, of als je bang bent voor duiven natuurlijk.

In plaats van duiven kun je er ook voor kiezen om vlinders los te laten. Van oorsprong is dit een traditie van de Amerikaanse indianen. Zij lieten een vlinder los, en deden daarbij een wens. De vlinder zou ervoor zorgen dat deze zo snel mogelijk uitkomt.

Trouwen voor de kerk

Deze traditie spreekt voor zich. Bij een kerkelijke inzegening beloof je eeuwige liefde voor elkaar aan de hogere macht, aan god. De Nederlandse wet schrijft wel voor dat je eerst voor de gemeente moet trouwen, voor je dat in de kerk mag doen.

De bruid hoort de kerk binnen te komen aan de linkerkant. Aan de rechterkant loopt haar vader of de bruidegom.

Hoewel je de trouwgelofte tegenwoordig ook ziet in het stadhuis, dient deze van oorsprong te worden uitgesproken voor de kerk. Je spreekt bij het uitspreken van de trouwgelofte tot elkaar, maar legt de trouwgelofte eigenlijk af aan god.

Nadat jullie de trouwgelofte hebben afgelegd (en de trouwringen hebben gewisseld, als jullie dat niet bij het burgerlijk huwelijk hebben gedaan), spreekt de dominee of priester de zegen over jullie uit. Hiermee vraagt hij god om jullie huwelijk gunstig gezind te zijn.

De felicitaties

De felicitaties kunnen plaatsvinden na het burgerlijk huwelijk en/ of na de kerkelijke inzegening. Hierbij wordt al eerste de bruid gefeliciteerd, en daarna de bruidegom. Officieel horen naast jullie ook jullie ouders te staan, en dat in de volgende volgorde; moeder van de bruidegom, vader van de bruidegom, moeder van de bruid, vader van de bruid.

Champagne

Champagne is bedacht/ ontdekt rond 1662. Het was altijd een exclusief drankje dat werd geschonken bij overwinningen, oud en nieuw, en natuurlijk huwelijken. Tegenwoordig word champagne steeds normaler en ook op ‘normale’ gelegenheden gedragen. Op bruiloften komt champagne nog steeds veel voor, maar word het daarnaast ook steeds vaker vervangen door bijvoorbeeld prosseco.

De bruidstaart

Voor de 18de eeuw werd op Nederlandse bruiloften vooral vruchtengebak gegeten, begin 1900 deed de bruidstaart zoals wij deze nu kennen zijn intrede, deze is overgewaaid uit Engeland. Hij hoort te bestaan uit minimaal 3 lagen. 1 met witte suiker, wat symbool staat voor de liefde. 1 met marsepein, symbool voor de bruidstijd, en 1 met vruchtencake, wat word gezien als de afspiegeling van het huwelijk. De bruidstaart wordt aangesneden door het bruidspaar, hierbij houden ze samen het mes vast, de hand van de vrouw ligt onderop, want zij leidt. De man volgt zijn vrouw, als teken, dat hij altijd achter haar zal staan. Het aansnijden is ook de eerste gezamenlijke taak die het bruidspaar heeft. Het eerst afgesneden stuk staart word gegeten/ geproefd door het bruidspaar, zij geven elkaar een hapje. De bruidstaart bestaat uit meerdere lagen en de bovenste word niet aangesneden. Deze word ingevroren en ontdooid en opgegeten na 1 jaar huwelijk, of bij de geboorte van het eerste kind. Officieel hoort de bruidstaart wit te zijn, dezelfde kleur als de bruidsjurk. De taart heet ook ‘bruids’ taart, omdat zij de allerbelangrijkste persoon van de dag is.

De tafelschikking

Officieel gezien zit het bruidspaar in het midden van de zaal. De bruid zit rechts van de bruidegom, en aan haar andere zijde zit haar schoonvader. Aan de andere zijde van de bruidegom zit zijn schoonmoeder. De 2 andere ouders zitten tegenover het bruidspaar, en verder nemen aan deze tafel de grootouders, bruidsmeisjes en bruidsjonkers plaats. Als er nog plaats over is de rest van de familie, gerangschikt op leeftijd. De tafelschikking geeft de mate van belangrijkheid van de gasten aan. Hoe dichter bij het bruidspaar, hoe belangrijker ze zijn.

Speeches

Bij ons is het traditie dat de beide vaders van het bruidspaar een speech geven waarin zij hun blijdschap met hun nieuwe schoonzoon/ dochter uitspreken. De vader van de bruid begint, gevolgd door de vader van de bruidegom. Na deze officiële speeches is er ook tijd voor informele speeches van bijvoorbeeld broers en zussen of vrienden. Meestal worden de speeches gegeven tijdens het diner, en inmiddels kunnen we het ook wel een nieuwe traditie noemen dat er in plaats van speeches filmpjes, liedjes en sketches worden uitgevoerd.

Het geven van een feest

De traditie van het geven van een feest, komt bij de Romeinen en de Germanen vandaan. Zij waren de eerste die grote feesten gaven waarop iedereen aanwezig was, en bij hen was het de gewoonte dat de buren het feest regelde. Tegenwoordig regelt het bruidspaar hun feest zelf, in samenwerking met de ceremoniemeester. Het doel van het feest is om aan iedereen te laten zien hoe blij en gelukkig ze zijn, en ze ervan mee te laten genieten.

De openingsdans

Aangezien het feest van en voor het bruidspaar is, horen zij de dansvloer ook te openen. Van oudsher gebeurt dit met de foxtrot of de Engelse wals. Na de openingsdans van het bruidspaar, gaat de bruid met haar schoonvader dansen, en de bruidegom met zijn schoonmoeder. Pas nadat het bruidspaar heeft gedanst (waarbij iedereen natuurlijk klapt en joelt), mogen de gasten gaan dansen.

Bruidsboeket gooien

Aan het einde van het bruiloftsfeest moeten alle niet getrouwde vrouwen zich verzamelen in het midden van de zaal. Vervolgens gaat de bruid voor hen staan, met haar rug naar de vrouwen toe en gooit ze zonder te kijken, over haar rug het bruidsboeket in de groep vrouwen. Degene die het boeket vangt, is de eerstvolgende die zal gaan trouwen (volgens de traditie althans).

En waar de vrouwen het bruidsboeket hebben, hebben de mannen de kousenband. Het brengt volgens de traditie geluk in de liefde als je een stukje van de bruid kunt bemachtigen. Bijvoorbeeld haar sluier, een oorbel of een schoen. Omdat de mannen hier iets te enthousiast van werden, en sommige bruiden bijna uitgekleed werden, besloot men dit te schappen en hiervoor in ruil alleen de kousenband over te laten. Deze word door de bruidegom in een groep mannen gegooid, en ook hij zal de volgende zijn die trouwt. Dat hoeft gelukkig niet perse met de vrouw die het bruidsboeket heeft gevangen.

Bruidssuikers

Het is een hele oude traditie om aan het einde van het feest bruidsuikers mee te geven aan de gasten, 5 om precies te zijn. Deze staan voor geluk, liefde, trouw, voorspoed en vruchtbaarheid. Tegenwoordig zijn er huwelijksbedankjes in alle soorten en maten.

Rammelende blikken aan de auto

Nog iets om de geesten te verjagen, blikjes aan de auto. Het geluid moet ervoor zorgen dat het bruidspaar niet gevolgd wordt door boze geesten om hun geluk te verjagen. Voor het tijdsperk van de auto’s werden hier potten en pannen voor gebruikt. Hoe meer herrie hoe beter!

De bruid over de drempel dragen

Vroeger ging de bruid pas in de nieuwe echtelijke woning wonen, nadat het huwelijk was voltrokken. Om er zeker van te zijn dat zij geen ongeluk vanuit haar oude huis mee zou nemen, droeg de bruidegom haar over de drempel. Zo werd het ongeluk op een dwaalspoor gezet.

De huwelijksnacht

De gehele trouwdag door zijn er aanwijzingen te vinden die duiden op de maagdelijkheid van de vrouw, zoals de witte trouwjurk. Aan het einde van de trouwdag, in hun nieuwe woning, is het dan eindelijk tijd om dit te doorbreken. Het huwelijk mag nu echt geconsumeerd worden. En ook al zijn er dan tal van aanwijzingen naar de maagdelijkheid van de vrouw, dit geldt evengoed voor de man.

De huwelijksreis

De legende gaat dat als een man vroeger een vrouw maar lang genoeg verstopte, zij vanzelf zijn eigendom werd. Hieruit zou uiteindelijk de huwelijksreis zijn voortgekomen. Anderen zeggen dat de huwelijksreis gewoon is bedacht om het bruidspaar in alle rust aan elkaar te laten wennen, en bij te laten komen van het huwelijk.

De wittebroodsweken

De wittebroodsweken zijn de eerste 6 weken na het huwelijk waarin het bruidspaar niet mag worden lastig gevallen voor visite, vertegenwoordigers van verzekeringsmaatschappijen enzovoorts. De term ‘wittebrood’ stamt nog uit lang vervlogen tijden waarin witbrood een luxe artikel was, en in deze speciale tijd gegeten mocht worden.

De naamswijziging

Van oudsher is de man de hoofd van het gezin, en omdat hij en zijn vrouw een nieuw gezin gaan starten moeten zij natuurlijk een gezamenlijke naam hebben, 1 die zij weer doorgeven aan hun nageslacht. Dit was dus eeuwenlang de naam van de man, maar tegenwoordig houden vrouwen ook steeds vaker hun eigen naam, of kiest het bruidspaar zelfs voor de naam van de vrouw.

 

De meeste van de bovenstaande tradities zul je waarschijnlijk al kennen, en sommigen zullen mogelijk ook nieuw zijn. Welke tradities je wilt toepassen op jullie bruiloft, is natuurlijk helemaal aan jullie. Maar het is wel fijn dat je nu precies weet waar ze voor staan.